Anorgazmia – brak czucia przy współżyciu
Anorgazmia to zaburzenie polegające na braku możliwości osiągnięcia orgazmu, znacznym opóźnieniu jego wystąpienia lub ograniczonym odczuwaniu satysfakcji seksualnej, mimo odpowiedniej stymulacji i pragnienia. Problem ten może mieć charakter pierwotny (nigdy nie wystąpił orgazm) lub wtórny (utrata zdolności do jego przeżywania po okresie prawidłowego funkcjonowania seksualnego).
Zaburzenie to ma istotny wpływ na jakość życia, relacje partnerskie i samopoczucie emocjonalne. Z punktu widzenia fizjoterapii uroginekologicznej, anorgazmia często wiąże się z nieprawidłowym napięciem mięśni dna miednicy, ograniczeniami w tkankach, bliznami po porodach lub zabiegach chirurgicznych, a także z zaburzeniami świadomości ciała, niedoborami witamin i aminokwasów oraz nieprawidłową dietą i chorobami (insulinooporność, cukrzyca).
Przyczyny anorgazmii u kobiet
Anorgazmia jest zaburzeniem wieloczynnikowym. Może wynikać zarówno z przyczyn fizycznych, jak i psychicznych. Wśród najczęściej obserwowanych czynników znajdują się:
Czynniki fizyczne:
- Nieprawidłowe napięcie mięśni dna miednicy – zbyt duże napięcie (hipertonus) może prowadzić do dyskomfortu i trudności w osiągnięciu orgazmu, natomiast zbyt małe napięcie (hipotonus) utrudnia prawidłowe skurcze mięśni podczas stymulacji.
- Osłabienie czucia i ukrwienia tkanek okolicy intymnej – ograniczony przepływ krwi w obrębie miednicy może zmniejszać wrażliwość nerwową.
- Blizny po porodach, nacięciu krocza lub cięciu cesarskim– ograniczenia w elastyczności tkanek i zaburzenia przewodnictwa nerwowego w obrębie blizny mogą wpływać na odczuwanie bodźców. Ponadto sama blizna boli. Ból zmniejsza przyjemność podczas stosunku, a przyjemność zmniejsza ból. W rezultacie kobieta nic nie czuje.
- Zmiany hormonalne – np. w okresie okołomenopauzalnym, po porodzie lub podczas stosowania antykoncepcji hormonalnej.
- Skutki uboczne leków, zwłaszcza przeciwdepresyjnych (z grupy SSRI), które mogą osłabiać reakcję seksualną.
- Niedobory witamin z gruby B, tauryny, kwasów omega - witaminy wpływają na przedsiębiorstwo nerwowo mięśniowe, tauryna na siłę mięśni, a kwasy omega na układ nerwowy.
- Insulinooporność lub cukrzyca - upośledzają pracę układu nerwowego, zaburzając czucie i pogarszając współpracę układu nerwowego i mięśniowego. Nawet krótkotrwałe wprowadzenie diety keto (chociaż jeden miesiąc) zdecydowanie poprawia pracę mięśni dna miednicy oraz czucie w okolicach intymnych. Jednak w takich przypadkach musi nastąpić radykalna zmiana stylu odżywiania, ponieważ są to choroby przewlekłe.
Czynniki psychiczne i emocjonalne:
- Przewlekły stres i napięcie emocjonalne, które wpływają na nieświadome zaciskanie mięśni dna miednicy.
- Niskie poczucie atrakcyjności lub brak akceptacji ciała.
- Trudności relacyjne – brak komunikacji z partnerem, obawa przed bólem, wcześniejsze negatywne doświadczenia seksualne.
- Traumy seksualne – mogą prowadzić do nieświadomego skurczu ochronnego mięśni wokół pochwy.
Rozpoznanie opiera się na dokładnym wywiadzie medycznym, ginekologicznym i seksualnym. Niezwykle istotna jest ocena funkcji mięśni dna miednicy oraz stanu tkanek przez fizjoterapeutę uroginekologicznego.
Jak możemy Ci pomóc ?
Fizjoterapia uroginekologiczna jest jednym z kluczowych elementów terapii anorgazmii. Jej celem jest przywrócenie prawidłowego funkcjonowania struktur miednicy, poprawa czucia, elastyczności tkanek i świadomości ciała.
Diagnostyka i ocena funkcji mięśni dna miednicy
Podczas wizyty fizjoterapeuta uroginekologiczny ocenia:
- napięcie, siłę i zdolność mięśni do relaksacji,
- symetrię pracy mięśni dna miednicy,
- obecność punktów bolesnych, zrostów lub blizn,
- postawę ciała i oddech, które mają wpływ na funkcję miednicy.
Na tej podstawie dobierany jest indywidualny plan terapii.
Terapia manualna
- Rozluźnianie nadmiernie napiętych mięśni dna miednicy (terapia przez pochwę lub zewnętrznie).
- Mobilizacja tkanek bliznowatych po porodzie lub zabiegach chirurgicznych.
- Praca z układem powięziowym, poprawiająca elastyczność i ukrwienie narządów miednicy mniejszej.
Trening mięśni dna miednicy
- Ćwiczenia dostosowane do indywidualnych potrzeb – zarówno wzmacniające, jak i uczące relaksacji.
- Nauka świadomego napinania i rozluźniania mięśni, często wspomagana technologią biofeedbacku oraz elektrostymulacją.
- Ćwiczenia oddechowe i posturalne, które poprawiają koordynację i czucie ciała.
W leczeniu anorgazmii często zaleca się współpracę z ginekologiem, endokrynologiem, psychologiem lub seksuologiem. Takie podejście holistyczne pozwala na jednoczesne uwzględnienie czynników hormonalnych, emocjonalnych i fizycznych, co znacznie zwiększa skuteczność terapii.
Wskazaniem do konsultacji fizjoterapeutycznej są:
- trudności z osiągnięciem orgazmu mimo odpowiedniej stymulacji,
- brak satysfakcji ze współżycia,
- poczucie „braku czucia” w obrębie pochwy,
- napięcie, ból lub dyskomfort podczas kontaktu seksualnego,
- przebyte porody lub operacje w obrębie miednicy.
Anorgazmia to zaburzenie, które można skutecznie leczyć. Fizjoterapia uroginekologiczna, poprzez poprawę pracy mięśni dna miednicy, zwiększenie świadomości ciała i redukcję napięcia tkanek, stanowi ważny element terapii. Regularna praca z fizjoterapeutą, edukacja oraz indywidualnie dobrane ćwiczenia pomagają kobietom odzyskać komfort, satysfakcję i pełnię odczuwania w życiu intymnym.
